Title : Good-Night Kiss – MARKBAM [ ½ ]
Rate : PG , 18+
Music Background : Good-Night Kiss - JUN HYOSEONG
Special Thank : MY OWN MARK & BAMBITIOUS
------------------------------------------------------------------------------
เจ็บปวด ให้เท่ากับที่คนของผมเจ็บปวด
ทรมาน ให้เท่ากับที่คนของผมทรมาน
รู้สึกผิด ให้เท่ากับที่ผมสูญเสีย
รักผม ให้เท่ากับที่ผมรู้สึก แค้นคุณ..
เหตุผลง่ายๆ เพียงแค่
‘ผมเกลียดเขา’
เรื่องทั้งหมดไม่รู้ว่าเริ่มต้นมาจากตรงจุดไหน รู้ตัวอีกทีก็ถอนตัวไม่ขึ้น ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งรู้สึกต้องการ รสจูบที่ราวกับสิ่งเสพติด ยิ่งลิ้มลอง ยิ่งอยากเสพสม ยิ่งต้องการ รู้สึกอยากครอบครอง.. จนลืมความถูกต้อง “งั้นเดี๋ยว.. ผมบอกที่บ้านก่อนนะฮะ ว่าจะไม่กลับ”
“สำหรับวันนี้ขอบคุณมากนะครับ”
“อืม..”
“ใจดีจังนะครับ สงสัยคงต้องมีรางวัล..”
ขาเรียวก้าวไปยังเก้าอี้โซฟาขนาดกลาง ใบหน้าน่ารักยังคงส่งยิ้มอยู่ตลอดเวลา ก่อนที่ภายในห้องจะปราศจากเสียงพูดคุยใดๆ ริมฝีปากทั้งสองแนบชิดกันจนแทบรวมเป็นหนึ่ง ฟันคมขบลงเบาๆที่ริมฝีปากเล็กก่อนจะเริ่มรุกล้าเข้าไป เสียงจูบยังคงดังต่อเนื่อง เรียวลิ้นต่างก็ผลัดกันลิ้มรสหวานอย่างไม่มีใครยอมใคร
นิ้วเรียวค่อยๆปลดกระดุมออกจากรังดุมของมันอย่างช้าๆ ขณะเดียวกัน มือหนาก็เคล้นคลึงเบาๆที่ส่วนสะโพกของอีกฝ่าย เสียงหวานครางอื้ออึงในลาคอยิ่งทำให้ความรู้สึกกระตุ้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะตัดสินใจ ช้อนตัวอีกฝ่ายขึ้นมาในท่าเจ้าหญิงแล้ววางลงบนเตียงอย่างนุ่นนวล
จมูกซุกลงสูดกลิ่นหอมที่ซอกคอขาวอย่างโหยหา ลิ้มรสสัมผัสไปทั่วลาคอระหงส์ ก่อนที่จะฝากรอยไว้ด้วยความต้องการ เสื้อแขนยาวตัวเก่งถูกถอดออกอย่างง่ายได้ เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีชมพูตัวใน ใช้เวลาไม่นานอาภรณ์ส่วนบนของคนตัวเล็กกว่าก็หายออกไปจากร่างกาย
“อะ.. อือ” เสียงครางดังขึ้นทันทีเมื่อลิ้นชื้นสัมผัสเข้าที่ติ่งไต เรียวลิ้นหยอกล้อติ่งไตสีหวานอย่างนึกโหยหา ความหน่วงยิ่งเพิ่มขึ้น เมื่อมือหนาที่ว่างเน้นคลึงเข้าที่อกบาง “อ๊ะ.. อือออ”
รสสัมผัสเริ่มทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น เมื่ออีกฝ่ายกดจูบไปทั่วหน้าท้องแบนราบ ฟันคมขบสร้างสีกุหลาบไว้เป็นระยะ “อืมมม” เข็มขัดและกางเกงถูกล่นลงไปปลายเตียง เหลือเพียงชั้นในตัวเล็กตัวเดียว เหลือบมองดวงตาปรือใสที่เต็มไปด้วยความต้องการยิ่งอยากแกล้ง
ก้มลงไปกดจูบหนักๆอีกครั้ง ในขณะที่มือหนึ่งลากผ่านจุดอ่อนไหวอย่างหยอกล้อ คนใต้ร่างบิดเร้า ขาเรียวหนีบเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ อยากจะส่งเสียงระบาย แต่ก็ทำไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ครางในลาคอ.. เสียงหวานถูกดูดกลืนไปหมด มุมปากเริ่มเปียกชื้นขึ้นเรื่อยๆ แขนเรียวโอบรอบคออีกคนไว้แน่น กดลงมาเพื่อให้ถนัดมากยิ่งขึ้น
“ใจร้ายจังนะครับ ทั้งๆที่วันนี้ใจดีมาเกือบตลอดทั้งวันแล้วแท้ๆ” เมื่อทนการแกล้งจากอีกฝ่ายไม่ได้ จึงตัดสินใจดึงอีกฝ่ายลงมา และพลิกขึ้นไปนั่งลงบนหน้าท้องแกร่งของอีกคน
“ก็อยากทำตัวหน้าแกล้งเองหนิ”
“ผมผิดหรอ..”
“อะ.. อืมม” ฟันเล็กกัดลงที่จมูกของอีกฝ่ายอย่างนึกหมั่นไส้ ก่อนที่จะลากลิ้นแล้วขบเบาๆเข้าที่ใบหู เมื่อคนโตกว่าใช้แขนชันตัวเองขึ้นแล้วขยับไปพิงหัวเตียง จากตอนแรกที่หน้าบนหน้าท้องแกร่ง ก็กลายเป็นนั่งคร่อมขาอีกคน นิ้วเรียวปลดกระดุมออกจากรังดุมจนหมด ลิ้นเรียวลากผ่านลาคอลงไปถึงอกแกร่ง กดจูบหลายๆทีก่อนที่จะไหลวนบริเวณหน้าท้องนานกว่าปกติ
ยิ่งมองอีกคนที่กาลังทำให้เขา ยิ่งรู้สึกอัดแน่นอยู่ภายใน มือหน้าเคล้งคลึงสะโพกเล็กและบั้นท้ายอีกคนอย่างไม่รู้จักยอม ก่อนที่จะใช้นิ้วเกี่ยวอาภรณ์สุดท้ายออกไป
“ทำแบบนี้มันหนาวนะครับ” เรียวแขนโอบกอดรอบคออีกฝ่ายอีกครั้ง ก่อนที่จะเบียดเสียดความเป็นตัวเองบริเวณหน้าขาของอีกคน ลิ้นร้อนแลกเปลี่ยนรสสัมผัสกันอย่างสนุกสนาน ส่วนล่างที่ยังคงเบียดเสียดอีกฝ่ายมากยิ่งขึ้นไป.. ผละออกจากริมฝีปากอย่างโหยหา ก่อนที่จะหยุดอยู่ในท่าคลานที่ระหว่างขาทั้งสองข้างของอีกฝ่าย
สัมผัสบริเวณที่ขยายตัวผ่านกางเกงตัวนอกก่อนที่จะรูดซิบลงจนสุด ความเป็นชายที่คับคั่งปรากฏให้เห็น นิ้วเรียวปลดตัวกระดุมออกก่อนที่จะก้มสัมผัสความเป็นชายผ่านชั้นในตัวบาง
“ทำแบบนะ.. นี้ คิดว่าจะรับผิดชอบไหวหรือไง อื้มม..”
“ผมต้องการ..” พลิกตัวคนตัวเล็กกว่าลงกับเตียงอีกครั้ง ก่อนที่จะถอดกางเกงที่เกะกะออกไป ลิ้นร้อนลากผ่านทุกจุดอ่อนไหว ขบกัดเบาๆที่ขาหนีบ ไล่ขึ้นไปเรื่อยๆอย่างนึกสนุก ปลายนิ้วสะกิดแกนกายของคนใต้ล่างอย่างจงใจแกล้ง “อ๊ะ..” มือหนากอบกุมแกนกายขนาดพอดีมือก่อนที่จะรูดขึ้นลงอย่างไม่เร่งรีบ ฟันคมฟันเข้าที่ติ่งไตสีหวานจนอีกฝ่ายต้องครางออกมาอย่างดังในระดับหนึ่ง “อื้อ... อื้มมม”
ยังไม่ทันที่จะได้ปลดปล่อย ก็ถูกช้อนตัวให้ขึ้นไปนั่งบนตักของอีกฝ่าย จะต่างจากตอนแรกก็ที่ตอนนี้มีเพียงชั้นในตัวบางของอีกคนกั้นเท่านั้น “อ้ะ.. อื้ออ” เสียงหวานครางตอบรับทันที่ที่ได้รับสัมผัสแปลกใหม่บริเวณช่องทางหลัง ลาตัวเบียดเสียดเข้าใกล้อีกคนมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
“อย่ารัดแน่นสิ” ยิ่งเกร็งมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่สามารถขยับได้ดั่งใจ จูบเพื่อผ่อนคลายก่อนที่จะเริ่มขยับนิ้วจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว และขยับเร็วขึ้นมากกว่าเดิม “อะ.. อึก อะ อ๊าา” เสียงครางหวานยังคงดังระงมทุกครั้งที่นิ้วขยับเข้าออก ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนาอย่างห้ามไม่ได้ จากสองก็เปลี่ยนเป็นสาม..
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า.. อะ อึกก อื้อออ ~”
“อย่างเกร็งสิ ไม่เกร็งนะคนเก่ง” ลาตัวเริ่มเบียดเสียดเข้าหาอีกฝ่ายเรื่อยๆเพราะความเสียว โอบรัดคออีกฝ่ายแน่นราวกับจะหาที่พึ่ง
“ทำให้บ้างสิ” ดวงตากลมปรือมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ เมื่อตัวของตัวเองถูกจับให้อยู่ในท่าคลาน ใบหน้าตรงกับช่วงล่างของอีกคน ในขณะที่ช่วงล่างของตัวเองก็หันไปทางอีกคน
ชั้นในตัวสุดท้ายถูกโยนทิ้งไป แสดงให้เห็นถึงความเป็นชายที่มีอารมณ์อย่างคับคั่งชัดเจน มือสวยสัมผัสเบาๆเข้าที่แกนกายของอีกฝ่าย ก่อนที่จะก้มลงไปลิ้มรสราวเป็นไอศกรีมแท่งโปรดปราน “อื้ม..” เสียงนุ่นทุ้มครางออกมาอย่างพอใจ ก่อนที่ตัวเองก็เริ่มทำกิจกรรมบางอย่างบ้าง
“อื้ออ ~” เมื่อลิ้นร้อนสัมผัสกับส่วนอ่อนไหว มือหน้าเคล้งคลึงบั้นท้ายสวยอย่างมีความสุข เสียงครางอื้ออึงก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ลิ้นเล็กยังคงทำให้ที่ให้กับอีกคนอย่างไม่ลดละ รวมถึงมือบางที่คอยจับแกนกายของอีกฝ่ายรูดขึ้นลงเป็นระยะๆ แกนกายที่ขยายเต็มที่ ทำให้ต้องเปลี่ยนมาเป็นการขบเม้มบริเวณด้านข้างที ส่วนหัวที ความเร็วยิ่งทวีคูณมากขึ้น ตามอารมณ์ปรารถนา
เสียงหวานครางสนั่นเมื่อช่องทางหลังถูกแทนที่ด้วยความเป็นชาย นิ้วเรียวสวยควานหาที่ระบายความเสียวซ่านจากภายใน เสียงเตียงดังเอียดอาดตามแรงกระแทก รวมถึงเสียงเนื้อที่กระทบกันยังคงดังระงมแข่งกับเสียงครางหวานหู
“อ๊ะ.. อ๊ะ อื้ออ อะ..อึก”
“อืมม”
“ระ.. เร็วอีก อึก อะ.. อาา อ๊ะ อื้ออออออ”
ขาเรียวสวยถูกพาดไว้บนไหล่แกร่ง ส่วนล่างยังคงขยับเข้าออกอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียงครางทุ้มออกมาเป็นระยะ ตรงข้ามกับเสียงหวานที่ส่งเสียงระบายออกมาอย่างไม่ขาดสาย ยิ่งเมื่อโดนจุดรับความรู้สึก ก็ยิ่งดังออกมา
ทำเอาอยากแกล้งมากเรื่อยๆ
“อ๊า.. อ๊ะ อา อื้อออ” เอวบางบิดเร้าด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ ความเจ็บปวดจากช่องทางหลังที่มาพร้อมกับความเสียวซ่านที่ทำเอาร่างกายแทบจะแตก ความร้อนจากภายในร่างกายยิ่งเพิ่มสูงขึ้น เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันของตนเอง เสียงหวานครางดังระงมยิ่งทำให้อีกฝ่ายเร่งความเร็วมากขึ้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อื้อออ อึก... อ๊ะ อึก อะ..อื้มมม”
“ละ.. อ๊ะ ลึกก อ๊ะ. อีก อึก.. อะ..”
“อึก.. อะ อืมมม” เสียงครางทุ้มดังขึ้น พร้อมกับเสียงเนื้อที่กระทบกันช้าลงเรื่อยๆ.. น้ำรักสีขาวขุ่นไหลออกจากช่องทางรักสีหวาน ร่างกายแกร่งกระตุกอยู่ประมาณสองถึงสามครั้ง จนน้ำรักทั้งหมดไหลออกมา จึงได้ค่อยๆพาความเป็นชายออกจากช่องทางรักของคนตัวเล็กกว่า เพราะแรงตอดรัดทำให้เกิดอาการหน่วงเข้ามา จนแทบจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
เขาเองก็ไม่ได้ใจร้ายจนเกิดไปที่จะทิ้งให้เด็กตรงหน้า นอนตาปรือ ส่งสายตาหยาดเยิ้มด้วยความทรมานจากการที่ยังไม่ถูกปลดปล่อย มือแกร่งกอบกุมส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่าย รูดขึ้นลงจากช้าๆ เริ่มเป็นเร็วขึ้นเมื่ออีกฝ่ายส่งเสียงเรียกร้อง “ระ.. เร็ว อึก.. อ๊ะ อ๊าาาา..” ร่างบางกระตุกไปตามสัญชาติญาณประมาณสามถึงสี่ครั้ง พร้อมกับน้าสีขาวขุ่นที่ไหล่ออกมา หยดไหลลงตามแรงโน้มถ่วง
ลิ้มร้อนลิ้มรสชิมน้ำสีขาวขุ่นอย่างไม่นึกรังเกียจ จากมือของตน ไล่ไปบริเวณหน้าท้องแบนราบ เลื่อนลงไปแถวบริเวณหน้าขา ขาหนีบ ช่องทางรักสีชมพู ก่อนที่จะจบลงที่แกนกายเล็ก..
ริมฝีปากดูดดุนส่วนหัวราวกับต้องการสัมผัส ลิ้มลองทุกส่วน น้ำหวานสีขาวขุ่นหมดไปในเวลาเพียงไม่นาน เมื่อสัมผัสจนพอใจจึงได้เลื่อนขึ้นมากดจูบคนตัวเล็กหนักๆอีกครั้ง เรียวลิ้นเกี่ยวกระวัดกันอย่างหนักหน่วง คนตัวเล็กเริ่มขยับตัว เบียดเสียดส่วนล่างของตัวเองกับอีกฝ่ายอีกครั้งอย่างไม่เขินอาย จนบทเพลงรักเริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้ง
แสงสว่างจากภายนอกส่องผ่านม่านที่ทึบเข้ามาภายในตัวห้อง เผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าทั้งสองร่างที่ยังคงกอดรัดกันอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ก่อนที่ใครบางคนจะลุกเดินไปที่ไหนซักแหล่งแล้วกลับมาภายในเวลาอันสั้น ซองกระดาษสีครีมถูกยื่นไปให้อีกฝ่ายที่ยังคงนอนมุดตัวอยู่กับผ้าห่มผืนหนา คิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากันอย่างนึกสงสัย แต่ก็เอื้อมมือออกไปรับมาอยู่ดี
“อะไรหรอครับ ?” มือสวยค่อยๆเปิดดูสิ่งของที่อยู่ภายใน หยิบขึ้นมาอ่านด้วยความรู้สึกมึนงง “ผมต้องไปด้วยหรอครับ”
“ฉันอยากให้นายไปหน่ะ”
“ทำไมหรอครับ”
“เพราะนายคือคนที่ฉันรัก..” มือหนาทั้งสองข้างบีบเข้าหากันแน่นราวกับมันจะช่วยให้ระบายความเครียด รวมถึงความรู้สึกทั้งหมดที่ตีกันอยู่ภายในหัวได้ ดวงตาคู่คมก้มลงมองพื้นอย่างใช้ความคิด
“ก็เลยให้ผมไปงานแต่งคุณกับใครคนอื่นหน่ะหรอครับ ?”
“มันจะใจร้ายเกินไปมั้ยฮ่ะ ?”
หันกลับไปมองอีกฝ่ายก็เห็นเพียงแผ่นหลังบางที่โผล่พ้นออกมาจากผ้าห่ม ร่างกายบอบบางที่ดูสั่นเทาจนเขาแทบอยากจะฆ่าตนเองให้ตาย ยิ่งเห็นแผ่นหลังบางนั่นสั่นมากเท่าไหร่ ยิ่งเหมือนหัวใจถูกบีบ
“ผมขออยู่คนเดียว” เสียงหวานที่เคยสดใสกลับดูสั่นเทาราวกับเป็นคนละคน ความคิดที่ว่าอยากจะเข้าไปปลอบ ไปกอดจึงต้องหยุดไป ทำได้เพียงนั่งมองอีกฝ่ายและกล่าวคาขอโทษอย่างเจ็บปวด
Note : สิ่งที่ใช่อาจไม่ใช่สิ่งที่คิด สิ่งที่คิดไม่ได้แปลว่ำไม่ใช่ J
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น